19 maart 2017

Voorjaarslook

Wij houden ervan, langere dagen, de vogels die fluiten en alle mooie kleuren van de bolletjes die je overal weer op ziet komen. Utah zal het vast een worst zijn maar ik vind het altijd weer leuk voor de foto's. We gaan op pad met de fiets, we nemen lekkere snoepjes en een balletje mee dan is het toch al feest. Dan wordt er daar graag even voor geposeerd! Klein detail, ik heb een nieuwe riem geknoopt in Zweedse kleuren, leuk he?!
 (Aanklikken voor groter formaat)
2 maart 2017

Brain training 2.0

Inmiddels hebben we al een uitgebreide collectie aan 'hersenwerk' spelletjes verzameld en gemaakt. Er komen steeds weer nieuwe ideetjes bij en dat is juist ook leuk want dan kun je lekker afwisselen. Een Spets houdt nu eenmaal wel van een beetje afwisseling of uitdaging en terecht! Daarbij is het ook nog eens hartstikke leuk om zelf een beetje creatief bezig te zijn. Afgelopen weekend had ik weer zo'n "freubel bui". Deze keer heb ik een 'snuffelmandje' gemaakt. Heel eenvoudig maar nu al een succes! Wil je zelf ook wat freubelen? Zoek dan eens op Facebook naar Hersenwerk voor honden.



(aanklikken voor groter formaat)

Schrik

Nu bijna twee weken geleden, wat een schrik! Mijn moeder en ik gaan gezellig wandelen met Utah. Niets bijzonders, gewoon een "rondje sportpark". Bij de uitgang van het park lijn ik Utah aan. Na een aantal meter blijft Utah achter, als ik omkijk trekt ze met haar achterpoot en ze staat in een rare stand. Ik voel aan het voetzooltje en merk dat het pootje helemaal stijf is. Ik zet het poot terug en deze blijft in een rare wijde stand staan en ze trekt nu ook met het andere achterpoot.  Ineens zien we deze stijfheid in haar hele lijf trekken, ze beweegt ongecontroleerd en valt nog net niet om. Als ik in haar bekkie wil kijken of er iets in zit en de kleur van de slijmvliezen wil checken krijg ik haar kaken niet van elkaar. Foute boel, realiseer ik mij, en ik wil z.s.m. naar een dierenarts.

We moeten nog zo'n kilometer naar huis lopen, als ik Utah optil trekt haar nek helemaal scheef. We houden haar ogen in de gaten, maar ze blijft volledig bij en alert. Ondertussen bel ik de dichtstbijzijnde dierenkliniek. Daar aangekomen is ze (gelukkig) alweer haar vrolijke zelf en vindt het reuze interessant binnen. Natuurlijk wil ik dat ze nagekeken wordt. De arts denkt in eerste instantie aan, een probleem met hart, suiker of een vorm van epilepsie. Na een grondige check, die helemaal goed was, besluiten we een bloedonderzoek te doen. De uitslag noemt de dierenarts "als die van een jonge hond". Gelukkig maar!

Voor nu gaat de dierenarts uit van een eenmalige aanval. Iets wat relatief vaak voor kan komen bij honden vertelt hij. We gaan het in de gaten houden en mocht het vaker voorkomen gaan we natuurlijk verder zoeken. We hebben, vooralsnog, niets geks meer gezien of gemerkt. Dat is heel fijn want de schrik zat flink in de, vooral mijn, benen. Mocht iemand suggesties hebben, deze zijn welkom! Ze is niet recentelijk ontwormt, ontvlooit, of geënt (dit voorjaar willen we een titerbepaling laten doen en de Weil L4 enting neem ik nog in twijfel maar is vorig voorjaar wel gezet) en epilepsie is niet iets wat (frequent) voorkomt in het ras.

Mogelijk gemaakt door Blogger.

Blog Archive